مطالعه کالبدی-بافتی لایه فیبروزی چشم شترمرغ

چشم شترمرغ دارای بزرگترین کره چشم در میان پرندگان می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی کالبدی-بافتی لایه فیبروزی چشم شترمرغ می­باشد. در این مطالعه صلبیه و قرنیه 20 چشم شترمرغ بالغ نر سالم مورد مطالعه کالبدی و بافتی قرار گرفت. ابتدا لایه فیبروزی چشم از نظر ظاهر، ابعاد، ساختار و مجاورت‌ها مورد بررسی آناتومیکی واقع شد. سپس برای مشخص نمودن ساختار ریزبینی، بخش‌هایی از نمونه‌ها در فرمالین 10% ثابت و بعد از تهیه لام‌های بافت‌شناسی و رنگ‌آمیزی به روش‌های هماتوکسیلین ائوزین، ورهوف، ون گیسون و پاس مورد بررسی قرارگرفتند. قرنیه، گرد متمایل به بیضی می‌باشد. میانگین طول (جانبی ـ داخلی) قرنیه برابر05/0± 58/2 و میانگین عرض (پشتی ـ شکمی) قرنیه برابر 04/0 ±28/2 سانتیمتر اندازه‌گیری گردید. میانگین برآمدگی قرنیه از سطح کره چشم برابر02/0±92/0 سانتیمتر تعیین گردید. در شترمرغ ضخیمترین بخش صلبیه در ناحیه خلفی و در محل ورود عصب بینایی می‌باشد.  میانگین ضخامت کل قرنیه برابر mµ 850 اندازه‌گیری گردید که mµ 65 ضخامت اپیتلیوم آن بود. اپیتلیوم سطح قدامی قرنیه از نوع سنگفرشی مطبق غیر شاخی است. غشاء بومن در شترمرغ به ضخامت  mµ 5/7 وجود دارد. غشای دسمیت با ضخامت mµ 65/7 و با خاصیت واکنش پاس مثبت دیده می‌شود. صلبیه با ضخامت mµ 450 دارای رشته‌های کلاژن متعدد بوده که با یک قطعه از غضروف شفاف به ضخامت mµ  8/217 حمایت می‌شود. همچنین رشته‌های الاستیک در قرنیه نبوده و در صلبیه بسیار کم می‌باشد. نهایتا می‌توان چنین نتیجه گیری کرد که به غیر از تفاوتهای موجود در ابعاد و اختلافات جزئی ریزبینی، لایه فیبروزی در شترمرغ تقریبا شبیه پرندگان ولی با پستانداران متفاوت می‌باشد.